Monday, February 22, 2010

Sayang bini tangan-tangankan

Aku on tv lebih kurang pukul 9 malam. Tengok-tengok drama entah apa rupa. Kapten Kit katanya. Serupa itu gampang dia punya dressing. Entah insan mana yang reka. Aku pun tengok juga sikit-sikit.

Orang tua-tua cakap, sikit-sikit, lama-lama jadi bukit. Tak perasan setengah jam juga aku layan itu drama. Drama melayu memang penuh propaganda. Buat aku mahu tengok lama-lama.

Sedar-sedar Din dah masuk bilik aku. Tak tentu arah aku ubah rancangan lain. Celaka, macam mana aku boleh lupa mahu kunci pintu rumah. Din datang dengan muka senyum tawar. Ah, kena marah bini lah tu. Hati macam Jaafar Onn. Aku tahu dia kantoikan aku tengok Kapten Kit. Ah, peduli apa aku. Dia tu petang-petang balik rumah semata-mata nak layan Wonderpets ingat aku tak tahu?

Din : Jom makan.

Aku : Dah makan.

Din : Jom lah. Teman aku.

Aku : Yelah. Kau turun dulu. Tunggu bawah. Karang aku SMS.

Din : Sekarang la. Handphone aku dah berkecai.

Aku : Kenapa handphone kau? Gelek dek lori?

Din : Bini aku campak dekat dinding.



Okay, sekarang aku faham. Aku siap cepat-cepat. Teman Din pergi makan. Kesian pulak aku tengok dia. Aku tak tanya pun kenapa bini dia campak handphone dia. Tapi aku tahu, ini kalau tak cemburu, lupa beli majalah Mangga. Bini Din memang ranking bab-bab pecahkan handphone sebab mengamuk. Din pulak nama je anak bomoh dekat Gua Musang sana, tapi penakut bini jugak. Tangkap ular hitam berlagak.

***

Lepas makan, Din bersuara.

"Sani, aku lupa bawak wallet."

Macam celaka.

No comments: